Klub otwarty

W naszej pracy najczęściej stykamy się z dziećmi objętymi zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi, pozostałych uczniów widujemy rzadziej. Ale także ich można zachęcić do tworzenia społeczności Ortograffiti – zintegrowanej i radosnej. Najłatwiej to zrobić, otwierając im drzwi swojej klasy. Wspólnie z pierwszakami zaaranżowałam kącik, w którym na dzieci czekał Bratek, kilka książeczek, kartki, kredki oraz inne materiały plastyczne. Taka przestrzeń, nieco na uboczu od głównego nurtu szkolnego życia, była dla uczniów miejscem wytchnienia i stała się pokojem zwierzeń  oraz okazją do pogawędki z panią terapeutką czy nauczycielem. Do takich spotkań można wykorzystać również część korytarza lub świetlicy – zależnie od architektury placówki i warunków organizacyjnych. Pierwszaki z mojej klasy reklamowały nasz klub, robiąc własnoręczne portrety Bratka i wywieszając je na korytarzu szkolnym. Nasze działania mocno wspierała pani psycholog. To ona najczęściej dodawała otuchy dzieciom, które przychodziły do klubu smutne, bo miały gorszy dzień. Doświadczenia terapeutyczne pokazują, że do otwartego klubu zwykle zagląda bardzo duża grupa uczniów, prezentująca szerokie spektrum dziecięcych kłopotów, które wymagają rozwiązania, czasami krzepiącego poklepania po ramieniu, a czasami… pożyczenia kleju i nożyczek na zajęcia plastyczne, bo zawiodła pamięć ucznia. Rozmaite problemy mogą tu znaleźć rozwiązanie, a dzieci znajdą wsparcie i wzmocnienie w momentach, kiedy jest im to potrzebne. Warto dać uczniom taką świadomość, że w szkole zawsze jest ich przyjaciel, Bratek – ktoś, kto w trudnych chwilach doda im otuchy. Otwarty Klub Przyjaciół Bratka jest żywą komórką, a nie tylko salą, w której odbywają się zajęcia korekcyjno-kompensacyjne. A wszystko to zasługa Bratka – prawdziwego przyjaciela dzieci.