Metoda Ortograffiti – Klasy IV-VI
Ortograffiti. Czytam, rozumiem, piszę
Nowa wersja
Obecna wersja
Którą wersję wybrać?
NOWA WERSJA serii Ortograffiti. Czytam, rozumiem, piszę różni się od obecnej głównie tym, że cały materiał ortograficzny jest wdrażany naprzemiennie i wielokrotnie. Oznacza to, że jedna trudność ortograficzna jest ćwiczona w pojedynczych blokach (a nie całych zeszytach, jak dotąd) i powtarzana w wielu zeszytach: JEDEN ZESZYT – MIKS TRUDNOŚCI. Jest to odpowiedź na zmieniającą się wrażliwość percepcyjną uczniów, która domaga się materiałów o dużej różnorodności i zmienności. W sprzedaży dostępne będą obie wersje (obecna i nowa), dlatego w poniższej tabeli przedstawiono ich porównanie. Dzięki temu nauczyciel będzie mógł dokonać odpowiedniego wyboru.
Zobaczcie film, w którym przedstawiono zmiany wprowadzone w NOWEJ WERSJI Ortograffiti dla klas IV-VI.
Na czym polega specyfika Metody Ortograffiti w klasach IV-VI?
Pomoc uczniom z dysleksją i dysortografią na drugim etapie edukacji skupia się na rozwijaniu umiejętności czytania (tempo i rozumienie), pisania poprawnego ortograficznie oraz na usprawnianiu procesów biorących udział w nauce czytania i pisania.
W odpowiedzi na zmieniające się potrzeby uczniów klas IV–VI Metoda Ortograffiti, oprócz stymulowania funkcji poznawczych ważnych w nauce czytania i pisania, koncentruje się na:
- przypomnieniu i utrwaleniu zasad ortograficznych,
- kształceniu i sprawdzeniu umiejętności czytania ze zrozumieniem,
- rozwijaniu form wypowiedzi pisemnej i ustnej,
- odkrywaniu i wzmacnianiu mocnych stron przez udział w projektach edukacyjnych: POBIERZ PROJEKTY.
Porady praktyczne
Cztery wskazówki do pracy z uczniem:
- Uczeń wykonuje ćwiczenia bezpośrednio w zeszycie. Nauczyciel prowadzący dysponuje kompleksowymi materiałami do prac i nie musi ich kompletować i przygotowywać.
- Uczeń stara się wykonywać kolejno wszystkie ćwiczenia. Nauczyciel może jednak zdecydować inaczej. Uwzględniając umiejętności i potrzeby ucznia, może polecić pominięcie niektórych zadań.
- Uczeń pisze ołówkiem i w razie konieczności poprawia błędy. Po zakończeniu pracy z zeszytem nie powinno w nim być żadnych błędów.
- Uczeń pracuje systematycznie – zasada ta jest warunkiem powodzenia. Ćwiczenia niewykonane na zajęciach w szkole uczeń kończy domu, pracując co najmniej 30 minut dziennie (tę pracę koordynują rodzice ucznia).
Wskazówki do pracy:
- Przed przystąpieniem do pracy należy przeczytać Wstęp zamieszczony na początku każdego zeszytu oraz wspólnie z uczniami omówić treść zawartą w rozdziale Przeczytaj, to ważne. Ułatwi to dalszą pracę i zminimalizuje błędy. Uczniowie zapoznają się też z budową zeszytu, poznają znaczenie użytych w nim piktogramów i oznaczeń.
- Raz w tygodniu należy sprawdzić pracę ucznia wykonaną w domu i wspólnie z nim nanieść ewentualne poprawki. Nie podkreślać błędnie zapisanych wyrazów, ale zasygnalizować błędy i polecić uczniowi ich poprawę z wykorzystaniem słownika ortograficznego. Sprzyja to wypracowaniu nawyku autokorekty.
- Zachęcać ucznia do starannego pisania w liniaturze. Liniatura mobilizująca do starannego pisania zastosowana w zeszytach ćwiczeń wpływa na poprawę poziomu graficznego pisma.
- Nagradzać pracę uczniów pochwałą i oceną – stymulować pozytywnie. Ułatwią to specjalnie przygotowane wycinanki znajdujące się na końcu każdego bloku tematycznego. Są formą nagrody za wykonanie ćwiczeń; wklejenie kolejnych fragmentów wycinanek powinno nastąpić dopiero po wspólnym sprawdzeniu poprawności wykonanych ćwiczeń.
Zajęcia na podstawie Metody Ortograffiti najlepiej prowadzić w formie Klubów Ortograffiti.
Ortograffiti. Matematyka bez trudności
Metoda Ortograffiti może być stosowana także do rozwijania umiejętności matematycznych u uczniów z trudnościami. Ogromne znaczenie ma przełamywanie zniechęcenia uczniów, wywołanego dotychczasowymi niepowodzeniami. Jak zachęcić ucznia do nauki matematyki? Jak przekonać dzieci z trudnościami w uczeniu się matematyki, że czas spędzony na nauce może być czasem ciekawym? Zestaw materiałów z serii Matematyka bez trudności daje odpowiedzi na te pytania.
Porady praktyczne
Pracę można rozpocząć w dowolnej klasie, zaczynając od pierwszego lub drugiego zeszytu, zależnie od potrzeb dziecka. Należy pamiętać, że program edukacyjno-terapeutyczny w zakresie matematyki, realizowany z uczniem mającym trudności w liczeniu, wymaga wytrwałej, systematycznej pracy. Punktem wyjścia powinna być rzetelna diagnoza poziomu.
Gry w uczeniu się matematyki
„Matematyka staje się jeszcze przyjemniejsza, gdy możemy się nią bawić. Uwielbiamy uczyć się i nauczać przez zabawę”.
Celina Tuszyńska-Skubiszewska, współautorka serii ORTOGRAFFITI. Matematyka bez trudności, jest wielbicielką nauczania przez zabawę. W Grach matematycznych pokazuje, że rozwiązywanie matematycznych zadań może przynieść wiele radości, i że matematyki można nauczyć się „przy okazji”.
A okazji jest w Grach matematycznych wiele – zestaw zawiera sześć różnych gier, do każdej autorka proponuje kilka wersji i zachęca do wymyślania własnych.
Zajęcia na podstawie Metody Ortograffiti najlepiej prowadzić w formie Klubów Ortograffiti.
Ortograffiti. Od dysgrafii do kaligrafii
Na tym etapie edukacji wciąż istotnym obszarem oddziaływania Metody Ortograffiti pozostaje poziom graficzny pisma. Dodatkowej stymulacji wymagają szczególnie uczniowie ze stwierdzoną dysgrafią. Innowacyjnym rozwiązaniem jest zastosowanie nowego kroju pisma, innego niż proponowany dotąd w edukacji wczesnoszkolnej.
Na czym polega innowacyjność podejścia?
W zeszytach zaproponowano nowy krój liter, który zaczerpnięto z publikacji Jane Taylor, Handwritting: „A teacher’s Guide”, David Fulton Publishers, 2001. Połączenia liter [SKRZAT] w wyrazach są łatwe i zrozumiałe, wyłącznie naturalne, nie stanowią problemu technicznego. Zobacz próbkę nowego kroju liter.
Pismo wyróżnia się czytelnością, estetyką i prostotą. Powodem przyjęcia takiego kroju liter są zaobserwowane w zeszytach uczniowskich (klasy III i IV) praktyki i strategie pisania:
- Uczniowie rezygnują z łączeń sztucznych, łączeń po śladzie; tradycyjny sposób sprawia im trudności w utrzymaniu poprawnego kierunku pisma, jego czytelności (zamazują litery), piszą też wolniej i mają kłopoty z tempem pisania.
- Uczniowie leworęczni potwierdzają tezę, że pisanie liter bez łączeń jest łatwiejsze i pomaga przyspieszyć tempo pisania.
- Uczniowie mają problemy z zapamiętaniem kierunku pisania liter w połączeniach wymuszających kontynuowanie pisania litery przez powrót po śladzie (np. la, bo).
- Często pojawiającym się problemem czytelności pisma jest wzór liter takich, jak b, p. Litery te są niedomknięte, nie mają zamkniętego półowala (tzw. brzuszka) i często upodabniają się do innych liter, np. b wygląda jak litera l.